Za zagadnienie, które stanowi jeden z punktów wyjścia przyjęłam obserwację rzeczywistego ruchu. Ruchu form wynikających z ich własnej dynamiki Ruchu zaobserwowanego i zobrazowanego w sposób syntetyczny.ednocześnie światło jest tu spoiwem pomiędzy tym co realne, a tym co duchowe. Emocjonalna barwa światła, układu zatrzymanego w jednej z nieskończonych możliwości, potencjału obserwowanych form oraz wynikających z nich rytmów. Światło wraz z podziałami wynikającymi z ruchu buduje abstrakcyjną, syntetyczną kompozycję. Obserwacja skłania mnie do ciągłych poszukiwań formalnych.Jednocześnie wynika z obserwacji natury, tej rzeczywistej rozumianej jako – formy i duchowej – naznaczonej emocjonalnie.
Dotykając możliwości jakich dostarczają technologie cyfrowe skoncentrowałam się równolegle na fotografii, która stała się również polem do działań eksperymentalnych. Opierając się tylko I wyłącznie na możliwościach jakie daje optyka w połączeniu z fotografią. Chciałabym zaakcentować to, iż nie wykorzystuję programów graficznych do pracy nad powstającymi kompozycjami. Jest to komponowanie na “żywym organiźmie” 
wewnątrz zastanej, rzeczywistej przestrzeni. W tym celu posługuję się zdobyczami z dziedziny optyki, eksperymentując I badając ich możliwości.
Działania w tym zakresie podzieliłam na dwie niezależne od siebie ścieżki poszukiwań. W pierwszej z nich wykorzystuję pryzmat służący do załamywania I odbijania wiązki światła, czego następstwem jest zmultiplikowana transpozycja nie opisująca rzeczywistości, ale w bezpośredni sposób wykorzystująca bogactwo rzeczywistośći. Jest to fotografia malarska opierająca się na złudzeniach optycznych zabarwiona indywidualnymi warunkami atmosferycznymi oraz nastrojem. Przenikające się motywy, iluzja przeźroczystości nakładających się motywów, przeplatanie sekwencji w czasie. Elementy, struktury kilkakrotnie odbite – rozszczepione – odwarstwione w sposób celowy podkreślają ich cechy. Pracując w tej technice pozwalam sobie eksperymentować również z narzędziami optycznego zapisu z którymi pracuję. Wykorzystuję obiektywy, różnego rodzaju soczewki, pryzmaty kojarzone z fotografią analogową – jako narzędzia pracy fotografii cyfrowej. Również zjawiska atmosferyczne a w szczególności ich wynik – powstałe światło, znajdują swoje odbicie w abstrakcyjnych kompozycjach zakotwiczonych w realności. Jest to zapis wielowymiarowy odczuwanej subiektywnie rzeczywistości oraz metafory odczucia natury.Światło jest istotnym czynnikiem budującym ekspresję powstałych cykli, w tym celu eksperymentuję wykorzystując potencjał optyczny gdzie obiektyw I aparat fizycznie odłączam od siebie pozwalając wiązkom światła utrwalać treść tak bezpośrednio padając na matrycę jak I częściowo przebijając się przez stosowane przeze mnie soczewki.
